لزوم اجرای جشنواره فرهنگ عشایر ایران زمین در استان

اخلاق ، عادات ورسوم جوامع بشری ، مانند دیگر پدیده های آن با شرایط و اوضاع اقتصادی در ادوار مختلف تاریخی تغییر کرده است.یعنی با دگرگون شدن زیربنای جامعه و استقرار طرز تولید جدید ،روبنای آن یعنی روابط تولیدی ، اخلاق و عادات، قوانین ،نظامات مدنی و اجتماعی نیز دستخوش تغییر وتحول میشود.پس از نفوذ تمدن جدید در ایران ، بسیاری از آداب و سنن دیرین مردم در زمینه های مختلف دستخوش تحول و دگرگونی شد.فی المثل راه و رسم ازدواج و زناشویی ، مراسم زایمان وتولد نوزادان ،جشن ختنه سوران، روش خواستگاری و مراسم نامزدی ، طرز معاشرت و برخوردها و همچنین شیوه زندگی اجتماعی ایران دچار تحولات مهم و بی سابقه ای گردیده است.یکی از مهمترین شیوه های زندگی و آداب و رسوم آن در ایران زمین زندگی عشایری و آداب و رسوم ایلیاتی است که با ورود تمدن جدید کم کم به سمت فراموشی و انحلال رفته و شاید در نزدیک زمانی باید آن را در تاریخ جستجو کنیم.استان کهگیلویه و بویر احمد ،سرزمین حماسه های عشایری و زندگی ایلی و کوچ نشینی است که با توجه به اینکه کمتر در معرض تاثیر فرهنگ های جدید و تمدن نو قرار گرفته بود کمتر از دیگر نقاط ایران دستخوش تغییرات و شیوه زندگی گردید. تا اینکه سیاست تخته قاپو کردن عشایر  رضاخانی می رفت تا این سنت دیرین شیرین و شیوه زندگی و امرار معاش  نیز با تمدن جدید ادغام گردد.و از آن جز آیین های نمادین و نمایشی چیزی برجای نماند. اما به لحاظ شرایط اقلیمی و کوهستانی بودن منطقه و دور بودن از شاهراه های ورود سیاست تمدنی جدید،  تاحدودی آیین ها و سنت ها ی گرانقدر روزگاران دور خویش را که از دوران هخامنش-دوران شکوفایی گذشته ایران زمین- برجای مانده و با حفظ اصالت ایرانی خویش با تکیه بر فرهنگ اصیل اسلامی همچنان به عنوان سرزمینی زیبا با شیوه های زندگی و فرهنگ اصیل خویش خودنمایی میکند.لذا برماست که با حفظ این فرهنگ و تلاش جهت احیای آیین ها و نمادهای و سنت های خاص عشایر گامی را جهت حفظ این آیین های گران قدر و مستند سازی این فرهنگ اصیل -بر جای مانده از نیاکان – و شان مقدس آن که همانند موزه ای زنده و پویا در این استان زیبا رخ نمایی میکند، زمینه ای مناسب را جهت یاد آوری این فرهنگ اصیل مهیا نموده و مردمان سرزمین مقدس ایران  و فرزندانمان را جهت بازشناسی تاریخ اجتماعی روشن خویش فرا بخوانیم و این تاریخ زنده اجتماعی را همچنان زنده و پرشور نگاه داریم واین آیین ها را که به عنوان تاریخ این مرزو بوم ماهیتی چندین هزار ساله دارد حفظ و پاسداری نماییم